ANA KARNINDA BABASIZ KALAN ŞEHİT ÇOCUKLARI-2 : 'BABAMLA AHİRETTE TANIŞIP ONA SIMSIKI SARILACAĞIM'

http://www.sabah.com.tr/Gundem/2012/10/28/babamla-ahirette-tanisip-ona-simsiki-sarilacagim

‘Babamla ahirette tanışıp ona sımsıkı sarılacağım’ 

SIRIBERK ARSLAN

Nihal 1992’de babası şehit düştükten bir gün sonra doğdu. Babasının anıları ve fotoğraflarıyla büyüdü. 20 yaşında bir üniversiteli olan Nihal, "Öksüzüm, içim buruk ama şehit kızı olduğum için de gururluyum" diyor

Bugün 20 yaşında bir üniversite öğrencisi olan Nihal, babası 1992’deki bir karakol baskınında 27 arkadaşıyla birlikte şehit olduktan bir gün sonra doğdu. "Anneme ‘Öğretmen babalarımızı çağırdı’ dediğimde ‘Senin baban şehit oldu kızım, nasıl gidecek. Baban öldü’ dedi. İşte o cevapla anladım ki babam yoktu ve hiç olmayacaktı. Öksüz olduğum için yüreğim buruk ama şehit kızı olduğum için göğsüm dik" diyor. Adıyaman’ın Kahta ilçesinde çiftçilik yapan Bekir ve Faruka Deniz çiftinin 8 çocuğunun en büyüğüydü Nihat Deniz. Tanıyanlar, "Taşı sıksa suyunu çıkarır. O işten değil, iş ondan korkar" diye anlatırlardı. 18 yaşında evlenmişti Güler Deniz’le. Diyarbakır Silvan Jandarma Er Eğitim alayına vatan görevini yapmaya giderken eşini ve 1.5 yaşındaki kızı Gülistan’ı anne babasına emanet etmişti. Dağıtım izninde de eşi ikinci çocuklarına hamile kalmıştı. Ardından yeni görev yeri Şırnak’ın Uludere ilçesine bağlı Taşdelen karakoluna gitti.

TERHİSİNE SAYILI NOHUT
Özlemle geçen günlerin ardından, daha fazla dayanamayınca izne gelen Nihat Deniz, geri döndüğünde eşi Güler kalan günleri kadar bir tasa nohut koymuş, her sabah bir tanesini geri alıyordu. Tastaki nohutlar bir bir azalırken, doğumda yaklaşıyordu. Bebeğine yeni bir yatak bile yaptıran Güler Deniz, mahalle ebesiyle birlikte doğumu beklemeye başlamıştı. Ancak tarihler 15 Mayıs 1992’yi gösterdiğinde, karakolu basan 400 PKK’lı, 28 Mehmetçiği şehit etti. Türkiye’nin yüreğini yakan o saldırıda Nihat Deniz ve çocukluk arkadaşı Bahri Şahin’de şehit oldu. Ertesi gün mahalleye gelen iki askeri görevli şehit olduğu haberini veremeyince, sadece yaralı olduklarını söyleyebildi. Eşinin şehit olduğundan habersiz, iyileşmesi için dua eden kurtulması için dua eden Güler Deniz, ertesi gün kızı Nihal’i dünyaya getirdi. Ardından da acı gerçeği öğrendi. Cenaze üç gün sonra memleketine ulaştığında onu karşılayanlar arasında annesinin kucağındaki Nihal bebekte vardı.

ÖLÜMÜ 7 YAŞINDA ANLADI
Amcalarının maddi ve manevi desteği ile büyüyen ve babasızlığını ancak 7 yaşında geldiğinde idrak eden Nihal Deniz ise yaşadıklarını şöyle anlatıyor: "Babamın öldüğünü söylüyorlardı. Sokakta oynarken arkadaşlarım, ‘Senin baban öldü mü’ diye sorarlardı. Ben de ‘Evet’ derdim. Çünkü ölümün anlamını bilmiyordum. Ama ilkokula başladıktan sonra bir gün öğretmen ‘Yarın babalarınız okula gelsin’ dedi. O akşam anneme söylediğimde ise ‘Senin baban şehit oldu kızım, nasıl gidecek. Baban öldü’ dedi. İşte o cevapla anladım ki babam yoktu ve hiç olmayacaktı. Onun yokluğunu da en çok bayramlarda ve arkadaşlarımın yanında hissediyordum. ‘Babam bana elbise aldı. Babam bana bayramda para verdi’ diyenleri duydukça yüreğim burkuluyor. Bazen koşup bir köşeye saklanarak için için ağlıyordum. Ortaokul ve lisedeki arkadaşlarım ise benim ‘baba’ lafıyla üzüldüğümü görünce mümkün oldukça yanımda ‘baba’ kelimesini kullanmadılar. Ağzından kaçıranlar ise hem lafı değiştirirdi." İlkokulu Kahta’da, ortaokulu ve liseyi şehit çocuğu kontenjanından Adıyaman’daki özel okulda okuyan ve bu yıl Erzurum Atatürk Üniversitesi Sağlık Kurumu İşletmenciliği bölümüne kaydını yaptıran Nihal Deniz "Mehmetçik Vakfı ve devletimiz her imkânı sağladı. Babamı tanımıyorum ama anneme yıllarca anlattırdım ve fotoğraflarıyla büyüdüm. Beynimde oluşan bir babam var. Rüyalarımda sık görüyorum ve anneme anlatıyorum. Annem babamın ablamın yanına yatıp ‘kızım’ diyerek sevdiğini anlatıyor" diyor.  

Nihal 1992’de babası şehit düştükten bir gün sonra doğdu. Babasının anıları ve fotoğraflarıyla büyüdü. 20 yaşında bir üniversiteli olan Nihal, "Öksüzüm, içim buruk ama şehit kızı olduğum için de gururluyum" diyor  

CUMA RANDEVUSU
Nihal durumu kabullenmiş kabullenmesine de içine ukde olanı duyunca tüylerimiz ürperiyor: "Keşke yıllar önce tabutun arkasından tutup da ‘gitme baba, beni bu dünyada babasız bırakma’ diyebilseydim. Ama babam hem vatanın hem de bizim kahramanımız. Babasının elinden tutmuş bir çocuk görsem özlemle bakarım. ‘Baba’ diyebilmeye öyle hasretim ki. Tek tesellim ahirette buluşacağım ve onun beni cennetten izlediğini bilmek. Hasret ve özlemle boynuna sımsıkı sarılıp ‘Baba benim kızın’ diyeceğim." Ancak o her şeye rağmen gururlu: "Yeri geldi öksüz olarak başım yere eğildi. Yeri geldi şehit kızı olarak alnım açık göğsüm dik oldum. Her cuma babamla randevum var. Mezarına gidip dua ediyorum. Tüm güvenlik görevlilerinin çocukları için ‘Allah’ım onların babalarını koru’ diye dua ediyorum’ diyor. Şehit haberlerini duyunca çok üzülen Nihal, "Babasızlığın ne demek olduğunu ancak babasız olanlar anlar’ diye konuştu.

MEKTUBU 1 HAFTA SONRA GELMİŞ
20 yıldır çocuklarına hem annelik hem de babalık yapan ve "Onu bir gün olsun unutmadım" diyen anne Güler Deniz de şöyle konruştu: "Nihat’ın cenazesini kucağımda Nihal’le karşıladım. Acıdan yavrumu emziremedim. Günlerce aynı bezde sarılı kalmış. Günler sonra bir yavrumun bir ciğerimin olduğunu fark ettim. Kocamın acısından anne olduğuma sevinemedim. Eşimi defnettikten günler sonra tastaki nohutları saydığımda 64 tane kaldığını gördüm. O acı yıllardır hiç bitmedi. O zaman, şimdiki gibi cep telefonu yoktu. Son 3 ay hiç telefonla konuşamamıştık. Nihat şehit olduktan 1 hafta sonra ise mektubu gelmiş ama daha fazla acı çekmemem için okuyup yakmışlar. Bana ise 5 yıl sonra söylediler. Ama acıyı hiç unutmadım ki."

YARIN: Metehan babası şehit düştükten 6 ay sonra doğdu. 4 yaşında ama her şeyin farkında. Annesine, "Benim babam senin de eşin yok, birbirimize destek olalım" diyor.